Sokak
köpeklerinin yanından öylece geçip gidebilen insanları yadırgıyorum. Hatta
köpek gördüğünde yolunu değiştiren ya da yolun karşı tarafına geçen insanları
olağanüstü yadırgıyorum. Ben yol üzerinde gördüğüm köpeklere dokunmadan, selam
vermeden, yüzüme bir gülümseme takılmadan geçip gidemiyorum. Bu kafede, bu
bahçede, bu sokakta, bu bilmemnerde lütfen hayvanlara yiyecek vermeyin,
alıştırmayın yazan yerleri ispirto döküp yakmak geliyor içimden. Siz nasıl
görmezden gelebiliyorsunuz gerçekten anlam veremiyorum.
Bakın
abartmıyorum hayvanları sevmeyen insanları gerçekten anlamıyor ve ciddiye
alamıyorum. 'Sivmik zirindi diğilim' diyenleri de kendi içimde öyle tiye alıyor
öyle dalga geçiyorum ki bunu yüzünüze söylemiyorsam bile bilin istedim.
Bazen beni
bir kaldırıma oturmuş elimdeki poşetin içinden bişeyler çıkarıp bi yandan
kedileri besleyip bi yandan onlarla konuştuğumu gören insanlarda beni
yadırgıyor olabilir ama inanın umrumda bile değil bu durum. Ben her günün
sonunda 'bugün de tüm sokak hayvanlarını doyuracak kadar zengin olamadım' diye
üzülen, emekli olup 'kırk kedili teyze' olacağım günlerin hayalini kuran
insanım. Size abartı gelen bu hayvan sevgim benim yüzde doksanımı oluşturuyor.
Çok şükürdü bende böyle insandım ve binci çik titliyim.