Nükleer Santralimde Taş Var!

Kocaman bi taş yutmuşumda midemin sol üst köşesine oturmuş sürekli nefes almama engel olmaya çalışıyomuş gibi hissediyorum..  Hatta nükleer santralimde sızıntı varmışta bende habire oraya silikon tabancasıyla ya da bi bez parçasıyla tıkamaya çalışıyomuşum gibi hissediyorum!

Neden hayatta ters giden bişey olduğunda diğer bütün aksilik, tersliklerde onun peşi sıra takılır gelir ki! Neden hep moralimiz bozuk olduğunda kimsenin bizi sevmediğini, sevenlerinde ya kan bağından dolayı sevme mecburiyeti olduğunu ya da birilerinin bizi çıkarcılıktan sevdiğini düşünürüz ki! Ve neden hep üzgün olduğumuz zamanlarda, yeryüzünden silinip kaybolup gitmeyi isteriz! Evet tüm bunları aynı anda düşünüp, hissedip, kurup, algılayabilecek bi varoluşa sahibiz ama insan olarak en yüce varlık olarak yaratılmışken, çaresizlik anlarımızda en aciz olan yaratıklara dönüşmemiz kaçınılmaz..

Yatağa girip yorganı kulaklarımız görünmeyene kadar tepemize çekip uykuya sığınıyoruz bazen, bazen de kulaklarımıza sevdiğimiz şarkıları tıkayarak soyutlamaya çalışıyoruz kendimizi varoluşumuzdan. Okuduğumuz kitabın bikaç satırına ya da gözümüzün önündeki denizin dalgalarına sığınıyoruz, dalgalanıp durulamıyoruz..

Neden kendimizi çevremizdeki insanları tanımaya, çözmeye, sevmeye, anlamaya mecbur hissediyoruz!Boş verelim onlar olmasa, onlar bizi sevmese ölmeyiz nasılsa dimi! Ama öyle değil işte..Hayatımız zaten sahip olduğumuz insanlardan ibaret değil mi, mutluluğu da hüznü de, acıyı da, sevinci de onlarla paylaşıp bazen dibe vurup bazen en yükseğe sıçramıyomuyuz birlikte!Kendi başımıza kaldığımızda bile kafaya takıp dert ettiğimiz ‘kendimiz’de neticede bi insandan ibaret değilmiyiz.Öyleyse kendimizi ciddiye aldığımız kadar ciddiye alsak sevdiklerimizi yetmez mi?

Yetmiyormuş!

Benim tecrübelerim bana yetmediği yönünde bi karar vermemi sağladı. Yetseydi eğer nükleer santralimde sızıntı oluşmaz ve beni yok bez parçasıydı yok silikon tabancasıydı gibi ameleliklerle uğraştırmazdı. Mideminde sol üstüne bi taş oturup nefes almama engel olmaya çalışmazdı. Midemi bile delip geçerek bana daha çok nefes alabileceğim tampon bölgeler oluştururdu!..

Şimdi iki şarkı arasında kararsız kaldım. O halde ikisini de sunuyum sizlere;

arkası gelmez dertlerimin bıktım illallah..

insanlar, insanlar dünya düşmüş üstlerine kıpırdayamıyorlar..